Jæja....hvernig væri að?????

Blogga...hvað er það nú aftur, alveg búin að gleyma því, held ég sé með "Alseimer Light" eins og sumir kalla það, þegar maður gleymir næstum.....
Maður kanski fær það þegar maður verður ástfanginn og þá er ég í hættuhópnum.
Það er dásamlegt að vera svona ástfanginn, ennþá betra en þegar maður er 14 ára.
Jú, þannig liggur í málunum, svo ég veit akkúrat ekkert hvað ég get skrifað um, nema að ég og Stig skiptumst á að vera heima hjá hvort öðru um helgar. Hann býr í flottu einbýlishúsi í úthverfi Degerfors sem er 30 km héðan og svo vinnur hann í Karlskoga sem tekur hann bara 15 mín að keyra og ef hann keyrir héðan er hann 20 mín í vinnuna, en ég er 35-40 mín til hans, keyri kanski hægar.....þetta er sko reiknidæmi ef þið fattið það ekki!!

Við vorum í skíðafjalli um áramótin 380 km héðan lengst norður nálægt norsku landamærunum ( IDRE) en hvorugt okkar fer á skíði svo við fórum bara í þotubakkann, nei, við bara löbbuðum vorum reyndar með svona þotur með okkur en fyrst fundum við ekki þotubakkann svo þær voru í bílnum allan tíman, hin pörin fóru á skíði. Svo var bara farið í gufubað á eftir, drukkið eitthvað gott og borðað gott um kvöldið, voða næs og notalegt, fallegt þarna uppi.

Ég verð bara að segja að andinn er ekki yfir mér til að blogga, enda Stefanía í Luxemborg að þvælast með vinnufélögunum og hefur svona luxuxlíf...skil þetta ekki. Djók.
Svona loksins þegar Stefanía fór að fara erlendis stoppar hún ekki, er alltaf í útlöndum.
Læt þetta nægja þar til ég fæ andan yfir mig.